SHRI MATAJI’S INSTRUCTION ON MEDITATION Given at Nirmala Neketan, Palazzo Doria, Cabella, Italy
One has to read all these books and all these instructions to put in an effort to go into meditation. All these efforts are actually to lead to the conviction that meditative state is to be achieved through effortless surrendering.
Up to the agnya center is alright when you are trying to say different mantras but you will find all the time that the Kundalini stops or is blocked at the agnya. The reason for this is that when you put effort you work through your agnya, not effortlessly.
So those who are in Bhakti they just have to become silent and effortless.So the Kundalini passes through agnya and clears out through Sahasrara. With bhakti only you can counteract your agnya. Now the situation of ascent at agnya is the most difficult. The reason is if you try to pull or push your Kundalini through agnya you are using an effort. Once you use your effort you block your agnya. So at the blockage of agnya if you just leave the Kundalini to work it out by itself, then your agnya will clear out. But in bhakti with full heart if you singing or if you are taking my name then automatically agnya opens.
But it’s a little complicated thing for people who are very much active with their agnya. For such people it would be better if they develop the state of thoughtless awareness. When they watch something they should just try to just watch it and do not allow any thought to come in. you can go on saying “Ksham, Ksham, Ksham”. These thought will stop. Try to maintain that state to your sustenance of bhakti.
So the important thing in Sahaja Yoga is after realization we must completely surrender ourselves to the enjoyment of bhakti. Those who have achieved that they get this effortless ascent through the agnya very easily. It cannot be explained as I said. There is no rule and regulation for bhakti but definitely it can be seen in other Sahaja Yogis, who are just in that state of bliss.
You can find out that there is adoration from their heart for their guru and awe. They do not say ‘no’, they do not question, they do not guide or correct their guru. They just are in an absorbing state, as if a big ocean is pouring into them the joy and the bliss.
This state is revealed in day to day behaviour towards their guru. How they behave and how they talk to their guru is very important. For example some people come very close to me, they know how to look after me, they know how to rub my feet or may be they know how to look after my food and my day to day needs but still if they do not have that protocol, if they do not have that innate idea of reverence and a deep adoration then they are not yet at that stage where they should be. And gradually such people then go on falling because they still have not yet fathomed the depth of their being which can respond to the greatness of their guru.
It is a very delicate thing for me to tell you how to behave and sometimes it upsets me and shocks me when people start taking liberties in a way that will be responsible for their fall or for their losing their stage. I find it impossible to tell them that they must learn how to speak to me and how to behave towards me.
I have seen that most of the leaders have this sense and have this capacity to absorb this ocean of love and joy. But there are so many Sahaja Yogis who are still, though they may be very close to me, are not up to the point that they should be. Sometimes they argue, sometimes they deny, sometimes they defy.
Now one may ask that this kind of surrendering may lead to your slavery. In slavery you get pain, torture and unhappiness but in this slavery you get joy, complete freedom, strength and the beauty of your own glory. So whether you call it as a slavery or anything it makes no difference to the quality of this surrendering which is very, very important if you want to discover your own glory.
Actually what to surrender is your ego, your conditioning. Some people have a habit of dominating, so when they are close to me, they start arguing with me. That behaviour has to be changed. The way you talk to each other you cannot talk in the same manner to your guru, because your guru is at a much higher position and you have to realize that if you have to reach that state of ‘turiya’ then you must put your guru above everybody else.
I never asked you to read Gurugita because it is too much to be told to Sahaja Yogis, too much to be asked from Sahaja Yogis. I feel there are so many Sahaja Yogis who are still not there at the point to understand what this surrendering means and that is the reason I just never wanted you to read Gurugita which was told by Shri Mahadeva to Parvati.
That state of surrendering is not with efforts, not with thinking, but has to come effortlessly. It’s like dissolving a drop of your personality into the ocean of love. Whatever words one may use, one has to know that this state is to be achieved. It is no use of describing any state that is not yet experienced. But by describing it at least people try to move towards it and work it out.
Now what is your freedom? Your freedom is that you do not have to bound yourself with any mental effort of rules and regulations but innately or effortlessly you should feel the protocol built in, in your being.
This is the way we can understand the complete freedom that we do not have to mentally tell ourselves, that we have to do like this, we have to do like that, but spontaneous behaviour towards your guru.
คำแนะนำของท่านศรีมาตาจีในการฝึกสมาธิ
ให้ไว้ ณ นิรมลา นิเกตัน, ปาลัซโซ โดเรีย, คาเบลล่า, อิตาลี
วันที่ 2 ตุลาคม 2534
เราต้องอ่านหนังสือและคำแนะนำเหล่านี้ทั้งหมดเพื่อให้มีการนำความพยายามมาใช้เพื่อไปสู่การเข้าสมาธิ ความพยายามทั้งหมดเหล่านี้แท้จริงแล้วเป็นการนำไปสู่ความมั่นใจที่ว่าภาวะของสมาธิจะบรรลุได้โดยผ่านการปล่อยวางที่ปราศจากความพยายามใดๆ ทั้งสิ้น
ขึ้นอยู่กับศูนย์พลังอักนียะที่สมดุลเมื่อคุณพยายามสวดมนตร์ต่างๆ แต่คุณจะพบว่ากุณฑลินีหยุดชะงักหรืออุดตันที่อักนียะ สาเหตุของการเป็นเช่นนี้คือขณะที่คุณใช้ความพยายาม คุณได้ทำงานผ่านอักนียะของคุณ ไม่ใช่โดยปราศจากความพยายาม
ดังนั้น ผู้ที่อยู่ในความภักดีเพียงแต่ต้องเงียบสงบและปราศจากความพยายาม เพื่อให้กุณฑลินีผ่านอักนียะและผ่านไปตลอดถึงสหัสราระ โดยภักดีเท่านั้นที่คุณสามารถเอาชนะอักนียะของคุณได้ ตอนนี้สถานะของการก้าวขึ้นที่อักนียะเป็นความยากลำบากที่สุด เหตุผลคือถ้าคุณพยายามดึงหรือผลักดันกุณฑลินีให้ผ่านอักนียะนั่นคือคุณกำลังใช้ความพยายาม เมื่อใดที่คุณใช้ความพยายามเท่ากับว่าคุณขัดขวางอักนียะของคุณ ดังนั้นที่การอุดตันของอักนียะ ถ้าคุณเพียงแค่ปล่อยให้กุณฑลินีทำงานไปเองแล้วอักนียะของคุณก็จะปลอดโปร่ง แต่ในความภักดีอย่างเต็มหัวใจ หากคุณร้องเพลงหรือเรียกชื่อของแม่ อักนียะจะเปิดโดยอัตโนมัติ แต่เป็นสิ่งที่สับสนเล็กน้อยสำหรับพวกที่อักนียะของพวกเขาทำงานอย่างรวดเร็ว สำหรับผู้คนประเภทนั้นจะเป็นการดีกว่าถ้าพวกเขาพัฒนาภาวะของความมีสติโดยปราศจากการคิด เมื่อพวกเขาจ้องมองสิ่งใดสิ่งหนึ่ง พวกเขาควรจะพยายามมองดูเฉยๆ และไม่ปล่อยให้มีความคิดใดๆ เข้ามาแทรก คุณสามารถที่จะท่องคำว่า’กษมา กษมา กษมา’ความคิดทั้งหลายจะยุติลง พยายามรักษาภาวะจิตว่างนั้น ซึ่งเป็นเครื่องสนับสนุนความภักดีของคุณ
ดังนั้น สิ่งที่สำคัญในสหจะโยคะคือหลังจากการตระหนักรู้ เราต้องอุทิศตนโดยสิ้นเชิงต่อความสุขแห่งภักดี ผู้ใดที่บรรลุเช่นนั้นจะก้าวหน้าขึ้นไปโดยปราศจากความพยายาม ผ่านอักนียะได้อย่างง่ายดาย ภาวะนั้นไม่สามารถอธิบายได้ ตามที่แม่พูด ไม่มีกฎเกณฑ์และข้อบังคับสำหรับความภักดี แต่แน่นอนที่จะสามารถเห็นได้ในสหจะโยคีคนอื่นๆ ผู้ซึ่งอยู่ในภาวะของปีติสุขนั้น คุณสามารถพบได้ว่ามีความเคารพบูชาจากหัวใจของพวกเขาให้แก่คุรุของพวกเขารวมทั้งความเกรงขาม พวกเขาไม่พูดคำว่า‘ไม่’ พวกเขาไม่ตั้งคำถาม พวกเขาไม่แนะนำหรือตรวจแก้คุรุของพวกเขา พวกเขาเพียงแต่อยู่ในภาวะของการซึมซับ ราวกับว่ามหาสมุทรใหญ่กำลังเทความสุขและความปีติลงมาให้พวกเขา
ภาวะนี้ถูกแสดงออกในการประพฤติปฏิบัติต่อคุรุของพวกเขาวันต่อวัน วิธีที่พวกเขาปฏิบัติและวิธีพูดกับคุรุสำคัญมาก ตัวอย่างเช่น บางคนมาอยู่ใกล้ๆ แม่ พวกเขารู้ว่าจะดูแลแม่อย่างไร รู้ว่าจะถูนวดเท้าให้แม่อย่างไร หรืออาจจะรู้ไปถึงการดูแลอาหารและความจำเป็นในชีวิตประจำวัน แต่ถ้าพวกเขายังไม่มีมารยาทนั้น ถ้าพวกเขาไม่มีความเห็นชอบที่เกิดขึ้นภายในเกี่ยวกับความนับถือและการบูชาอย่างลึกซึ้งแล้ว พวกเขาก็ยังไม่อยู่ที่ภาวะนั้น ซึ่งพวกเขาควรจะเป็น และแล้วผู้คนเหล่านั้นจะค่อยๆ ตกไป เพราะพวกเขายังไม่หยั่งถึงความลึกของตัวตนของพวกเขาซึ่งสามารถตอบสนองต่อความยิ่งใหญ่ของคุรุของพวกเขา
เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนมากสำหรับแม่ที่จะบอกคุณว่าควรประพฤติอย่างไร และบางทีแม่ก็ไม่สบายใจและตกใจเมื่อมีคนที่ตั้งต้นฉวยโอกาสในทางที่จะเป็นสาเหตุให้พวกเขาตกต่ำหรือสูญเสียสภาวะของพวกเขาไป แม่พบว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะต้องเรียนรู้ถึงวิธีการพูดกับแม่และการปฏิบัติตนต่อแม่
แม่เคยเห็นว่าผู้ที่แม่ตั้งให้เป็นผู้นำกลุ่มส่วนใหญ่มีจิตสำนึกและมีความสามารถนี้ที่จะซึมซับมหาสมุทรแห่งความรักและความสุข แต่สหจะโยคีอีกมากที่ยังคงไม่ถึงระดับที่ควรเป็นแม้ว่าพวกเขาอาจจะอยู่ใกล้แม่มาก บางครั้งพวกเขาโต้แย้ง บางครั้งปฏิเสธ บางครั้งก็ต่อต้าน
ตอนนี้บางคนอาจจะถามว่าการอุทิศตนชนิดนี้อาจนำคุณไปสู่การตกเป็นทาส ในความเป็นทาสคุณจะได้รับความเจ็บปวด ทรมานและไร้สุข แต่ในการเป็นทาสแบบนี้คุณได้รับความสุข อิสรภาพที่สมบูรณ์ ความเข้มแข็งและความงามของรัศมีของคุณ ดังนั้น ไม่ว่าคุณจะขนานนามว่าการเป็นทาสหรืออื่นใดก็ไม่ทำให้แตกต่างกันต่อคุณสมบัติของการอุทิศตนนี้ ซึ่งสำคัญอย่างมากถ้าคุณต้องการที่จะค้นพบความล้ำเลิศของคุณเอง
ความจริง สิ่งที่อุทิศก็คืออีโก้ของคุณ เงื่อนไขของคุณ บางคนมีนิสัยชอบบังคับบัญชา ดังนั้น เมื่อพวกเขามาอยู่ใกล้แม่พวกเขาเริ่มโต้แย้งแม่ พฤติกรรมอย่างนั้นต้องเปลี่ยนแปลง วิธีที่คุณพูดจากันคุณไม่อาจจะพูดในกิริยาเดียวกันนั้นกับคุรุของคุณ เพราะคุรุของคุณอยู่ที่ตำแหน่งสูงกว่ามาก และคุณต้องตระหนักว่า ถ้าคุณต้องบรรลุภาวะของ
‘ ทุริยา’ (turiya) แล้ว คุณต้องวางคุรุของคุณไว้เหนือผู้อื่นทุกคน
แม่ไม่เคยขอให้คุณอ่านคุรุคีตา เพราะว่าเป็นสิ่งที่มากเกินไปที่จะบอกแก่สหจะโยคี มากเกินไปที่จะขอร้องจากสหจะโยคี แม่รู้สึกว่ามีสหจะโยคีจำนวนมากที่ยังไม่อยู่ในจุดที่จะเข้าใจว่าการอุทิศตนหมายถึงอะไร และนั่นเป็นเหตุผลที่แม่ไม่เคยต้องการให้คุณอ่านคุรุคีตา ซึ่งศรีมหาเทวาบอกแก่ปารวตี
ภาวะของการอุทิศตนนั้นไม่ใช่ด้วยความพยายาม ไม่ใช่ด้วยความคิด แต่ต้องมาถึงอย่างไม่มีความพยายาม เช่นเดียวกับการหลอมรวมบุคลิกภาพส่วนที่เป็นตัวคุณเข้ากับมหาสมุทรแห่งความรัก ไม่ว่าเราจะใช้คำว่าอะไร เราต้องรู้ว่าภาวะนี้ควรแก่การบรรลุ ไม่มีประโยชน์ที่จะอธิบายภาวะใดก็ตามที่ยังไม่มีประสบการณ์ แต่โดยการอธิบายถึงภาวะนั้นอย่างน้อยที่สุดผู้คนก็จะลองปฏิบัติให้ได้มาและต้องการผลสำเร็จ
ตอนนี้อะไรคืออิสรภาพของคุณ อิสรภาพของคุณอยู่ที่ว่าคุณไม่ต้องมุ่งหน้าพาตัวเองไปด้วยความพยายามทางความคิดใดๆ ในเรื่องของกฎเกณฑ์และระเบียบต่างๆ แต่คุณควรรู้สึกถึงกติกามารยาทที่อยู่ภายในตัวตนอย่างเกิดขึ้นเองภายในหรือโดยปราศจากความพยายาม
นี่คือหนทางที่เราสามารถเข้าใจถึงอิสรภาพอันสมบูรณ์ที่เราไม่ต้องบอกตัวเองทางความคิด ว่าเราต้องทำแบบนี้ เราต้องทำแบบนั้น แต่ประพฤติปฏิบัติอย่างธรรมชาติต่อคุรุของคุณ
ให้ไว้ ณ นิรมลา นิเกตัน, ปาลัซโซ โดเรีย, คาเบลล่า, อิตาลี
วันที่ 2 ตุลาคม 2534
เราต้องอ่านหนังสือและคำแนะนำเหล่านี้ทั้งหมดเพื่อให้มีการนำความพยายามมาใช้เพื่อไปสู่การเข้าสมาธิ ความพยายามทั้งหมดเหล่านี้แท้จริงแล้วเป็นการนำไปสู่ความมั่นใจที่ว่าภาวะของสมาธิจะบรรลุได้โดยผ่านการปล่อยวางที่ปราศจากความพยายามใดๆ ทั้งสิ้น
ขึ้นอยู่กับศูนย์พลังอักนียะที่สมดุลเมื่อคุณพยายามสวดมนตร์ต่างๆ แต่คุณจะพบว่ากุณฑลินีหยุดชะงักหรืออุดตันที่อักนียะ สาเหตุของการเป็นเช่นนี้คือขณะที่คุณใช้ความพยายาม คุณได้ทำงานผ่านอักนียะของคุณ ไม่ใช่โดยปราศจากความพยายาม
ดังนั้น ผู้ที่อยู่ในความภักดีเพียงแต่ต้องเงียบสงบและปราศจากความพยายาม เพื่อให้กุณฑลินีผ่านอักนียะและผ่านไปตลอดถึงสหัสราระ โดยภักดีเท่านั้นที่คุณสามารถเอาชนะอักนียะของคุณได้ ตอนนี้สถานะของการก้าวขึ้นที่อักนียะเป็นความยากลำบากที่สุด เหตุผลคือถ้าคุณพยายามดึงหรือผลักดันกุณฑลินีให้ผ่านอักนียะนั่นคือคุณกำลังใช้ความพยายาม เมื่อใดที่คุณใช้ความพยายามเท่ากับว่าคุณขัดขวางอักนียะของคุณ ดังนั้นที่การอุดตันของอักนียะ ถ้าคุณเพียงแค่ปล่อยให้กุณฑลินีทำงานไปเองแล้วอักนียะของคุณก็จะปลอดโปร่ง แต่ในความภักดีอย่างเต็มหัวใจ หากคุณร้องเพลงหรือเรียกชื่อของแม่ อักนียะจะเปิดโดยอัตโนมัติ แต่เป็นสิ่งที่สับสนเล็กน้อยสำหรับพวกที่อักนียะของพวกเขาทำงานอย่างรวดเร็ว สำหรับผู้คนประเภทนั้นจะเป็นการดีกว่าถ้าพวกเขาพัฒนาภาวะของความมีสติโดยปราศจากการคิด เมื่อพวกเขาจ้องมองสิ่งใดสิ่งหนึ่ง พวกเขาควรจะพยายามมองดูเฉยๆ และไม่ปล่อยให้มีความคิดใดๆ เข้ามาแทรก คุณสามารถที่จะท่องคำว่า’กษมา กษมา กษมา’ความคิดทั้งหลายจะยุติลง พยายามรักษาภาวะจิตว่างนั้น ซึ่งเป็นเครื่องสนับสนุนความภักดีของคุณ
ดังนั้น สิ่งที่สำคัญในสหจะโยคะคือหลังจากการตระหนักรู้ เราต้องอุทิศตนโดยสิ้นเชิงต่อความสุขแห่งภักดี ผู้ใดที่บรรลุเช่นนั้นจะก้าวหน้าขึ้นไปโดยปราศจากความพยายาม ผ่านอักนียะได้อย่างง่ายดาย ภาวะนั้นไม่สามารถอธิบายได้ ตามที่แม่พูด ไม่มีกฎเกณฑ์และข้อบังคับสำหรับความภักดี แต่แน่นอนที่จะสามารถเห็นได้ในสหจะโยคีคนอื่นๆ ผู้ซึ่งอยู่ในภาวะของปีติสุขนั้น คุณสามารถพบได้ว่ามีความเคารพบูชาจากหัวใจของพวกเขาให้แก่คุรุของพวกเขารวมทั้งความเกรงขาม พวกเขาไม่พูดคำว่า‘ไม่’ พวกเขาไม่ตั้งคำถาม พวกเขาไม่แนะนำหรือตรวจแก้คุรุของพวกเขา พวกเขาเพียงแต่อยู่ในภาวะของการซึมซับ ราวกับว่ามหาสมุทรใหญ่กำลังเทความสุขและความปีติลงมาให้พวกเขา
ภาวะนี้ถูกแสดงออกในการประพฤติปฏิบัติต่อคุรุของพวกเขาวันต่อวัน วิธีที่พวกเขาปฏิบัติและวิธีพูดกับคุรุสำคัญมาก ตัวอย่างเช่น บางคนมาอยู่ใกล้ๆ แม่ พวกเขารู้ว่าจะดูแลแม่อย่างไร รู้ว่าจะถูนวดเท้าให้แม่อย่างไร หรืออาจจะรู้ไปถึงการดูแลอาหารและความจำเป็นในชีวิตประจำวัน แต่ถ้าพวกเขายังไม่มีมารยาทนั้น ถ้าพวกเขาไม่มีความเห็นชอบที่เกิดขึ้นภายในเกี่ยวกับความนับถือและการบูชาอย่างลึกซึ้งแล้ว พวกเขาก็ยังไม่อยู่ที่ภาวะนั้น ซึ่งพวกเขาควรจะเป็น และแล้วผู้คนเหล่านั้นจะค่อยๆ ตกไป เพราะพวกเขายังไม่หยั่งถึงความลึกของตัวตนของพวกเขาซึ่งสามารถตอบสนองต่อความยิ่งใหญ่ของคุรุของพวกเขา
เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนมากสำหรับแม่ที่จะบอกคุณว่าควรประพฤติอย่างไร และบางทีแม่ก็ไม่สบายใจและตกใจเมื่อมีคนที่ตั้งต้นฉวยโอกาสในทางที่จะเป็นสาเหตุให้พวกเขาตกต่ำหรือสูญเสียสภาวะของพวกเขาไป แม่พบว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะต้องเรียนรู้ถึงวิธีการพูดกับแม่และการปฏิบัติตนต่อแม่
แม่เคยเห็นว่าผู้ที่แม่ตั้งให้เป็นผู้นำกลุ่มส่วนใหญ่มีจิตสำนึกและมีความสามารถนี้ที่จะซึมซับมหาสมุทรแห่งความรักและความสุข แต่สหจะโยคีอีกมากที่ยังคงไม่ถึงระดับที่ควรเป็นแม้ว่าพวกเขาอาจจะอยู่ใกล้แม่มาก บางครั้งพวกเขาโต้แย้ง บางครั้งปฏิเสธ บางครั้งก็ต่อต้าน
ตอนนี้บางคนอาจจะถามว่าการอุทิศตนชนิดนี้อาจนำคุณไปสู่การตกเป็นทาส ในความเป็นทาสคุณจะได้รับความเจ็บปวด ทรมานและไร้สุข แต่ในการเป็นทาสแบบนี้คุณได้รับความสุข อิสรภาพที่สมบูรณ์ ความเข้มแข็งและความงามของรัศมีของคุณ ดังนั้น ไม่ว่าคุณจะขนานนามว่าการเป็นทาสหรืออื่นใดก็ไม่ทำให้แตกต่างกันต่อคุณสมบัติของการอุทิศตนนี้ ซึ่งสำคัญอย่างมากถ้าคุณต้องการที่จะค้นพบความล้ำเลิศของคุณเอง
ความจริง สิ่งที่อุทิศก็คืออีโก้ของคุณ เงื่อนไขของคุณ บางคนมีนิสัยชอบบังคับบัญชา ดังนั้น เมื่อพวกเขามาอยู่ใกล้แม่พวกเขาเริ่มโต้แย้งแม่ พฤติกรรมอย่างนั้นต้องเปลี่ยนแปลง วิธีที่คุณพูดจากันคุณไม่อาจจะพูดในกิริยาเดียวกันนั้นกับคุรุของคุณ เพราะคุรุของคุณอยู่ที่ตำแหน่งสูงกว่ามาก และคุณต้องตระหนักว่า ถ้าคุณต้องบรรลุภาวะของ
‘ ทุริยา’ (turiya) แล้ว คุณต้องวางคุรุของคุณไว้เหนือผู้อื่นทุกคน
แม่ไม่เคยขอให้คุณอ่านคุรุคีตา เพราะว่าเป็นสิ่งที่มากเกินไปที่จะบอกแก่สหจะโยคี มากเกินไปที่จะขอร้องจากสหจะโยคี แม่รู้สึกว่ามีสหจะโยคีจำนวนมากที่ยังไม่อยู่ในจุดที่จะเข้าใจว่าการอุทิศตนหมายถึงอะไร และนั่นเป็นเหตุผลที่แม่ไม่เคยต้องการให้คุณอ่านคุรุคีตา ซึ่งศรีมหาเทวาบอกแก่ปารวตี
ภาวะของการอุทิศตนนั้นไม่ใช่ด้วยความพยายาม ไม่ใช่ด้วยความคิด แต่ต้องมาถึงอย่างไม่มีความพยายาม เช่นเดียวกับการหลอมรวมบุคลิกภาพส่วนที่เป็นตัวคุณเข้ากับมหาสมุทรแห่งความรัก ไม่ว่าเราจะใช้คำว่าอะไร เราต้องรู้ว่าภาวะนี้ควรแก่การบรรลุ ไม่มีประโยชน์ที่จะอธิบายภาวะใดก็ตามที่ยังไม่มีประสบการณ์ แต่โดยการอธิบายถึงภาวะนั้นอย่างน้อยที่สุดผู้คนก็จะลองปฏิบัติให้ได้มาและต้องการผลสำเร็จ
ตอนนี้อะไรคืออิสรภาพของคุณ อิสรภาพของคุณอยู่ที่ว่าคุณไม่ต้องมุ่งหน้าพาตัวเองไปด้วยความพยายามทางความคิดใดๆ ในเรื่องของกฎเกณฑ์และระเบียบต่างๆ แต่คุณควรรู้สึกถึงกติกามารยาทที่อยู่ภายในตัวตนอย่างเกิดขึ้นเองภายในหรือโดยปราศจากความพยายาม
นี่คือหนทางที่เราสามารถเข้าใจถึงอิสรภาพอันสมบูรณ์ที่เราไม่ต้องบอกตัวเองทางความคิด ว่าเราต้องทำแบบนี้ เราต้องทำแบบนั้น แต่ประพฤติปฏิบัติอย่างธรรมชาติต่อคุรุของคุณ
